Dag 1:Bogotæ

Na een soepel verlopen vlucht en mét al onze bagage die goedgekeurd was door een enthousiaste herdershond stonden we op Bogota airport. Zag er gelikt uit en was prima georganisserd dus binnen no time hadden we Paula en haar vader gevonden. Hoe luxe kan het zijn, niks geen gedoe met bussen!

Echt super en raar om na 2 jaar iemand die je dagelijks zag en waarvan je zo'n beetje elke rare eigenschap kent als huisgenootje voor het eerst weer in het echt te zien!

Hoewel het in Nederland een uurtje of 1 was, was het in colombia 19 uur dus we kregen eerst nog een heerlijk home cooked meal maar vrij snel daarna gingen de lichten uit.

Eerste dag Bogota: Monserrate, centrum en goudmuseum.
De volgende ochtend ging onze officiële eerste dag in Bogota van start met het bezoek aan het museum van Olivar, de nationale held van Colombia die gezorgd heeft voor de onafhankelijkheid.

Vervolgens zijn we met een treintje naar Monserrate gegaan, een op 3.150 meter gelegen kerk met een fantastisch uitzicht op de stad. En die stad is enorm. Bogotá heeft zo'n 9 miljoen inwoners. Dat brengt ook veel problemen met zich mee zoals het verkeer. Het openbaar vervoer zit overvol, met de auto is achteraan sluiten in de file en als je wilt fietsen heb je een doodswens.
Daarnaast zijn alle kentekens geregistreerd en mag je maar een aantal dagen in het centrum komen. Gevolg: de meeste Colombianen hebben als het even kan 2 auto's zodat ze de hele week de auto kunnen gebruiken. Effectief is het dus niet.
Maar goed, dat terzijde. Monserrate geeft uitzicht op een fantastische stad. Want dat is Bogotá absoluut. Levendig en volop in beweging, er wordt hard gewerkt om de stad te verbeteren. Het centrum waar we samen met Paula en haar vriendje Juan Guillermo zijn gaan eten is "gezellig" in goed Nederlands. Natuurlijk niet te vergelijken met Europa maar onveilig hebben we ons bijvoorbeeld niet gevoeld. Wat we wel voelden waren onze voeten. Dus ook maar even geshopt voor wat comfortabele schoenen. Dat was wat confronterend... maat 40 bestaat alleen bij de heren.
Na de lunch en een heerlijk kopje Colombiaanse koffie zijn we door gegaan naar  het Goudmuseum. De naam zegt het al: in dit museum word je meegenomen in de historie van de goudwinning in Colombia. Indrukwekkend en ook heel mooi om te  zien natuurlijk.

Het familiediner
Inmiddels hadden we ruim 15 kilometer te voet afgelegd dus we waren wel aan pauze toe! Terug naar huis dus om ons klaar te maken voor een familiediner met Paula haar ouders, broer en zijn vrouw en Paula en haar vriend. Super om ook hen weer te zien! Natuurlijk moesten we van allerlei Colombiaanse gerechten proeven. Conclusie: het eten hier is heerlijk, maar wel veel en zwaar... rijst met bonen met aardappelen en dan nog verschillende soorten vlees.. maar ach het is wel heel lekker! Na de uitgebreide maaltijd volgde nog een wandeling (onze voeten waren hier minder enthousiast over) en moesten we natuurlijk ook nog een toetje ergens anders halen... Eten speelt duidelijk een belangrijke rol in het Colombiaanse leven. Wij klagen niet :)