Dag 3 t/m 6 Leticia en amazonegebied

Eind van de middag kwamen we aan op het minivliegveldje van Leticia. Daar stond onze tolk, Manuela, ons op te wachten dus dat was super geregeld! Manuela is een vrolijke en grappige tante met blond haar en blauwe ogen. In eerste instantie waren we dan ook in de veronderstelling dat zij een buitenlandse vrijwilliger was. Maar Manuela is een echte Colombiaanse, ook weer even ons stereotype bijstellen dus.
Helaas waren we te laat voor de boot maar door de regen hadden we in de jungle toch nog niet veel kunnen doen verzekert ze ons. De dag erna zullen we op pad gaan, maar deze eerste dag mogen we mee op pad in Leticia. Leticia is een schattig ogend dorpje op de grens van Colombia met Peru en Brazilië. Met 50.000 inwoners is het voor Nederlandse begrippen nog verrassend groot. Veel is er niet te beleven maar gelukkig is er net over de grens in Brazilië een tentje met live muziek en dansers. Het ligt recht aan de amazonerivier en als het droog is kijk je dan ook uit op de uitgestrekte natuur in de omgeving. De muziek daarentegen... tja. Het had wat weg van de live smartlappen op een gemiddelde braderie. De muziek werd wat spetterender toen de dansers erbij kwamen. Maar de dans zelf... was bijzonder. Er moest duidelijk nog wat geoefend worden op het synchroon krijgen van de choreografie en daarnaast waren een aantal bewegingen wat ons betreft passender bij de kama sutra beurs in plaats van een gezellig dagje uit met de kinderen.
Daarna werden we naar een park in Leticia gebracht waar rond zonsondergang vogels terugkeren uit de jungle om te gaan slapen. Een wirwar van fladderende beestjes en getsjilp en erg leuk om mee te maken!

De Jungle in
De volgende ochtend vroeg op om te vertrekken met de eerste boot naar Puerto Nariño! Na een 2 uur durende tocht over de amazonerivier kwamen we aan in het dorp met ongeveer 3.000 inwoners en maakten we kennis met onze gids, Miguel. Hij is een van de inheemse jongens die alles weet van het amazonegebied en feilloos allerlei dieren op afstand weet te spotten. Onze eerste tocht is per boot door de "flooded jungle". In het regenseizoen staat dit deel volledig onder water. We spotten hier onze eerste leguanen, apen en allerlei vogels. Na een verfrissende duik met de gerustellende boodschap dat er weliswaar kaaimannen zitten maar een stuk verderop, mogen we ons in lange broek, longsleeves en kaplaarzen hijsen om een stukje te gaan wandelen in de jungle naar onze lunchspot. Onderweg krijgen we van alles uitgelegd over de planten die we tegenkomen. Ons voorgerecht hebben we tegen de tijd dat we bij de lunch aanschuiven al op: de vele soorten fruit die hier groeien (en we in Nederland niet eens kennen) worden onderweg door onze gids geplukt zodat we ze kunnen proeven. Daarna is het tijd voor siësta in een van de hangmatten. Ook wel nodig want het wandelen in de vochtige hitte in relatief warme kleding is vermoeiend. Met hernieuwde energie hervatten we onze tocht. We bekijken ook nog een project dat zich tot doel heeft om een bedreigde vissoort te versterken. In een meer worden de dieren beschermd grootgebracht en uitgezet. En groot zijn ze! Een ruime meter vis zien we af en toe boven komen. En ze moeten nog wat verder groeien....
Het allerleukste deel moest nog komen: onze nightwalk door de jungle. Gewapend met een zaklamp en de scherpe ogen van Miguel gingen we de jungle in. Wat een geluiden en wat veel beesten zie je dan! Van tarantulas tot slangen tot sprinkhanen en wandelende takken... het enige gevoel dat je af en toe bekruipt is hoeveel beestjes hij ook nog mist..die nog ergens in je nek kunnen springen.. iiieks!

Op bezoek bij de locals
Dag 2 in de jungle verkassen we naar een nog kleiner dorpje van een inheemse gemeenschap. Onderweg zien we nog een aantal roze en grijze dolfijnen. Helaas geen goede foto's van maar supergaaf om te hebben gezien! In het dorpje zullen we overnachten en nog een aantal tours doen. Wat we echt fantastisch vinden is dat voor hun het gewoon business as usual is. Niks geen demonstraties voor ons gringas maar gewoon bezig met de dagelijkse rompslomp, de was en de kinderen met het bootje uit school halen. Wij gaan ondertussen op zoek naar piranhas.
Dat zijn echt gemene beestjes! De tandjes zien er in ieder geval venijnig uit. We gaan dus ook maar niet zwemmen :)
Na de lunch wederom een wandeling waar we ook schattige papegaaien koppeltjes spotten. Blijkbaar vliegen ze altijd met zn tweetjes. In het dorpje zelf zijn er ook nog zat beesten uit de jungle. Een tamme papegaai en een baby aapje. Het aapje is opgevangen omdat de moeder nergens te bekennen was en de papegaai is lang niet zo tam als we dachten. Tijdens het eten gaat hij er met het eten vandoor van het italiaanse stel dat ook in het dorp overnacht. De italiaanse macho is niet zo macho meer... na het terugkrijgen van zijn eten heeft hij klaarblijkelijk geen trek meer. Dan breekt de regen weer los. Hierdoor gaan we wat later dan gepland op zoek naar Kaaimannen. Wederom in het pikkedonker en zonder lichten de rivier op! Heel bijzonder. Af en toe gaat de zaklamp aan om op die manier de glinstering van de ogen van de kaaimannen te spotten. Zoals eigenlijk al tijdens onze hele trip geldt: het is een kwestie van mazzel. Er worden geen halsbrekende touren uitgehaald om de dieren te bekijken of te vangen. Zijn ze weg dan zijn ze gewoon weg. Maar we hebben geluk: onze gids weet twee kaaimannen uit het water te halen. Bij het aanbod of wij ze ook vast willen houden zien we onze italiaanse groepsgenoot verder van kleur verschieten. Hij sloeg het aanbod maar even over.
Na onze tour nemen we plaats onder onze muskietennetten en slapen we als een roos met de junglegeluiden op de achtergrond.

Laatste dagje
De laatste dag is eigenlijk alleen maar de weg terug naar Leticia. Toch weet Miguel ons te trakteren op een laatste view: we spotten vanuit ons bootje nog een luiaard! En in puerto nariño waagt Nikol nog een poging tot wakeboarden. Ik sla even over aangezien ik door de vele uren in het bootje nogal last heb van mijn rug. Vanaf de pier heb ik overigens wel prima zicht op dit tafereel :)
Dan vlug vlug eten en door naar de volgende stop: Cartagena!

Wat viel ons verder op
Hoe verantwoord ze om proberen te gaan met de natuur! Manuela en Miguel spotten niet alleen dieren maar ook zwerfafval dat ze standaard in de boot hijsen. Niet dat er heel veel afval ligt, Colombia is wat dat betreft (wat we er tot nu toe van hebben gezien) erg schoon. Afval scheiden ze en proberen ze lokaal weer her te gebruiken. Ook proberen ze de inheemse stammen te onderwijzen over de omgang met dieren. Waarom ze beter geen wilde dieren als huisdier kunnen nemen en ook waarom het belangrijk is om voor bepaalde rituelen geen dieren te gebruiken. En daarnaast: hoe dit gebied (nog) niet overspoeld wordt door toeristen. Ja ze zijn er, maar tijdens onze nachttochten komen we niemand anders tegen. Geen lampen overal en geen drommen toeristen achter dezelfde dingen aan. Natuurlijk is het een wankel evenwicht. De locals zijn voor een deel van hun inkomsten ook afhankelijk van toerisme. Zo heeft het dorpje waar we als laatste waren een generator kunnen aanschaffen. Nut en noodzaak zijn hier ook wel een dingetje.. want hier wordt geen eten (bijvoorbeeld) mee gekoeld, maar we zien wel een aantal schotels....