Bumpy ride

Bumpy ride
Om lekker veel tijd te besparen hadden we bedacht dat we vanuit Siem Reap met de zogenaamde 'hotelbus' zouden terugreizen naar Phnom Penh. Een bedje, wifi, airco, slapen...efficiënt én comfortabel! Toegegeven..we hebben ook heel behoorlijk geslapen. Helaas schrok de hele bus wakker van een enorme knal en brekend glas. Wat bleek: onze bus was geraakt door een grote truck. Het eerste zijraam was compleet aan diggelen maar niemand gewond en verder viel de schade ook enorm mee. Dus dan wordt de reis op z'n Cambodiaans gewoon vervolgd; men breekt het resterende glas uit en rijdt gewoon zonder raam verder. Wat nou verzekeringspapieren en wachten op politie? Afijn met de nodige vertraging (dat dan wel) weer terug in het hostel in Phnom Penh. Van daaruit hebben we de Killing Fields van Choeung Ek bezocht. Heel bizar. Cambodja is niet zonder reden een stuk achtergebleven op Thailand. Tot grofweg aan het millennium heeft hier een burgeroorlog gewoed, waarvan het heftigste moment halverwege de jaren 70 plaatsvond. In ongeveer drie jaar tijd zijn er zo'n 2 miljoen mensen omgebracht. Dit alles onder het bewind van de Rode Khmer die een communistische arbeidersstaat nastreefden. Dit hield niet alleen in dat in een jaar tijd bijvoorbeeld de meer dan twee miljoen inwoners van Phnom Penh verdreven werden naar het platteland om te werken op collectieve boerderijen (in feite dwangarbeid), dat heel veel religieuze bouwwerken zoals Ankor Wat werden gemolesteerd, maar ook dat alle intellectuelen werden vervolgd, gemarteld en geëxecuteerd in een van de vele Killing Fields. Het hebben van zachte handen, een vreemde taal spreken of zelfs het dragen van een bril maakte iemand al een verdachte. In het Killing Field waar wij zijn geweest zijn in totaal zo'n 20.000 mensen omgebracht. Toen het werd ontdekt bestond het voornamelijk uit massagraven die al dan niet afgedekt waren. Deze zijn voor het grootste deel afgegraven en geborgen. De grootste botten zijn daarbij verwerkt in een herdenkingsmonument. Er liggen echter ook nog botten en stukken in de rest van het gebied. Maandelijks worden deze weer geruimd. Sommige zijn echter zo overgroeid door boomwortels, dat je de bizarre bordjes tegenkomt: "please do not step on the bone". Daarnaast is men door bijvoorbeeld verklaringen van de officieren van het kamp en analyses van de lijken meer te weten gekomen over de gruwelijkheden die zich in het kamp afspeelden. Zo is er de Killing Tree. Nu een fleurige boom door alle armbandjes die er uit respect voor de overledenen aan zijn gehangen. Destijds de boom waar ze kleine kindjes en baby's dood tegen sloegen. Dit alles om kogels te besparen. Dit alles voor de ogen van de moeders. Een van de uitspraken van het Rode Khmer regime was dat het beter was om alles tot aan de wortel uit te roeien en niemand over te laten die later nog wraak zou willen nemen. Lugubere taferelen en het is onnodig om te zeggen dat dit wederom heel indrukwekkend was.

Daarna hebben we nog een beetje de stad verkend en de volgende stap van onze reis vastgelegd! De bus laten we even voor wat het is :) morgen gaan we met de boot richting Vietnam om over twee dagen te arriveren in Ho Chi Minh (Saigon). Vietnam here we come! :)